وعلمت ان دنيايا حزينة
وان الدمع يسكننى
وان الليل ليلى
وان الفرح ينكرنى
فسلكت من طرق الحياة كثيرا
.. لعلى اجد منفعتى
وطرقت ابواب منازلا....... ادعى سكانها الصم
ونفيت نفسى من بلادى .. لعلى اجد طيب العيش فى المنفى
لعلى اجد فية الفرح او.......... انسى
فلم اجد من سفرى ومن ترحالى
ما كنت ارجو من غاياتى
وادركت ان الكون قد يفنى
وانى فيه لا أذكر
وان العمر وان طال ... فانى فيه لن ابقى
وانى مثلى مثل أمثالى من البشرِ
قداقضى سنين العمر فى الحلمى
قد أرحل دون ان اصبو.....
وانى متى ابحر فى محيط الكون اميالاً
اوابنى تلالا من الاحلامِ
سيتفجر فى القلب بركان من الاوهام
ستهدم امانى العمر فى وقت
...قد أمحى من الحسبانى
وسأسقط جريحا فى بحر التمنى .... دون اختيارى
والان بعد ان ادركت حقائق الكونِِِِِِ ِِِِ.. ومعانى ايامى
رضيت بالعيش العقيم دون احلامى
رضيت بالموت البطئ
رضيت ان اسكن محراب اشعارى
وادون بدمى كل ابياتى
على ورقِ او حتى على رمال الشطأن ِ
حتى يزوره الموج .... فتمحى من الوجدانِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ ِ ِ ِ
ونويت ان ابقى بجرح العمر منفراً
حتى يمر العمر او يفنى زمانى
حتى يقسم القدر على نسيانى
